No more talking

روز کریسمس

هوا ابری و مه گرفته است. امروز روز کریسمس است. ابرها در میانه روز، کنار می روند. شاید باران نیاید. خورشید بدرخشد. کریسمس مبارک بر همه مسیحی های عالم. ما که مسیحی نیستیم. فقط جشن می گیریم  و برای مهمانی رفتن و مهمانی دادن آماده ایم

Merry Christmas

May the Christmas season fill your home with joy, your heart with love and your life with laughter.

Merry Christmas my friends

درد دل من

 

 می خواستم بگویم که تلخ بودن اما با اقتدار زیستن، بسیار بهتر و برتراز شاد زیستن اما ضعیف بودن است

زمان

راه می روی. می دوی. هرگز نمی نشینی. زندگی ادامه دارد. مریض اگر بشوی دوباره خوب خواهی شد. خوب که شوی، دوباره ممکن ست اتفاق ناخوشایندی بیفتد.. قطار زمان بی وقفه و به سرعت می رود. هرگز نمی ایستد. هرگز نمی ایستم. می روم. می دوم. نمی نشینم
 پاییز است و بسیار سرد. امشب هوا طوفانی ست. باران می بارد و زمین و زمان، یخ زده است 

سلام پاییز

عکاس عکس ها من نیستم

تابستان

دوباره باز خواهم گشت و پنجره ات را خواهم گشود 

طبیعت

همدل بودن با طبیعت موهبتی ست عظیم

Being in close communion with nature is a great blessing

تابستان ها

نگاهم را به پایان و آغاز فصل های سال که می دوزم، هر یک یادگاری و خاطره ای به همراه دارند. عروسی. عزا. بیماری. تولد. اندوه. شادی. مرگ و سرآغاز فصلی دیگر

تابستانم

تابستان از راه رسیده است. چه فرقی می کند در کدام تابستان عمرم باشم. هر چه هست به نیمه رسیده ام. بیش و کم تفاوتی ندارد. به نیمه عمرم. ن ی م ه  عمرم. چه تابستان ها آمدند و رفتند. هنگامی که کودک بودم؛ یک تابستان را سراسر در گچ بودم. یک تابستان را سراسر در باغ مادر بزرگ چرخیدم و گردیدم. یک تابستان را با بیماری یرقان سپری کردم. تابستان ها . تابستانی با عروسی خود. عروسی خواهر. عروسی برادر. تابستانی با مرگ پدر. تابستانی با اندوه جدایی دلبند. تابستانی با تولد دلبندک. تابستانی با هجرت. تابستانی با محبوب. با عشق. با اندوه.  با شادی... گذشت. روزها و شب ها آمد و رفت

تابستان پیش 

و

امسال

تابستان امسال

ا م س ا ل 

______________________________

تابستانی پر از شادی برایتان آرزو دارم

Happy Summer

واپسین روزهای بهار 1395

واپسین روزهای بهار است؛ کاش می شد بهار را جای تابستان نشاند و زمستان را جای پاییز؛

تلخی را به شیرینی سپرد، بی تفاوتی را سرو سامانی داد و بی خردی را در هیچ عالمی راه نداد؛

بهار بانو، باز منتظرت می مانم

... 

طلوع من

هر روز که لبخند خورشید را می بینم، منتظر ماه می مانم تا در آسمان شب، پرچم دار سپیده دمان کند مرا  

فاجعه

فاجعه است اگر یک زن به سکوت و خموشی خود عادت کند

رویا

رویا پنجره ای ست که هر لحظه رو به قلبم باز می شود

بی هیاهو

ساکت

آرام

بی خدشه

...

غرور من

فجایع زندگی ام را، حوادث تلخی را که بر من رفت، هرگز فراموش نمی کنم به این خاطر؛ مبادا از یادم برود که چقدر صبور و منعطف بودم در طول عمرم، هرگز ناراستی ها را از یاد نمی برم تا آن ها که موجبش بودند تصور نکنند من آدم فراموش   خاطری هستم. از فراموش خاطران و مسببان این فجایع دوری کرده و خواهم کرد به خاطر این که دیگربه چشمم نمی آیند

مغرورم و به غرور انسانی خود می بالم

مغرورم به فجایع زندگیم

هم آن ها که بنیادم را برکندند و کمر به نابودی ام بستند

مغرورم به آن ها که از من، مرا ساختند

مرا 

سیزده بدر

چهاردمین سال دوری از خانه. دور از شهر. دور از قبیله

سیزده تون بدر 

خانه تان آبی

زندگی تون شاد

گل نرگس باغچه و باران

سکوت

گاهی سکوت بیش از حد و اندازه و خارج از ظرفیت و محدودهً تحمل انسانی، آدم را به مرز خفگی می رساند

در گلستانه

...

در دل من چیزی است، مثل یک بیشه نور، مثل خواب دم صبح

و چنان بی تابم، که دلم می خواهد

بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه

دورها آوایی است، که مرا می خواند

بخشی از شعر «در گلستانه» سروده سهراب سپهری

نوروز سال نود و پنج

 دوستان عزیزم

نوروزتان مبارک

روزگارتان شاد و پیروزباد

روزهای آخر

دلم برای سالی که گذشت تنگ می شود

بهار و تابستان

پاییز و زمستانش

نیما یوشیج

تو را من چشم در راهم
شباهنگام
که می گیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم
شباهنگام
در آن دم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام
گرم یادآوری  یا نه
من از یادت نمی کاهم
تو را من چشم در راهم


نیما یوشیج
زمستان 1336

هرمان هسه

الیس مونرو

گذشته

گذشته، آدم ها و برخی وقایع آن مانند فیلم های آرشیو شده در ذهنم باقی مانده اند. گاهی یکی از فیلم ها را از آرشیو مغزم بیرون می کشم و آن را می بینم. وقتی به تصویر بعضی از رخدادها و آدم هایی که در دوره های مختلف عمرم کنارم بوده اند یا مقابلم، فکر می کنم می بینم که بعضی هایشان چقدر کهنه شده اند. حرف هایشان، اعمال شان، همه کاغذی شده اند. خوشحالم. می توانم مانند کاغذی آن ها را تا کنم و بگذارم داخل جیبم و بروم