سلام مهربانو
زیاد مزاحمت نمی شم فقط می خواستم بهت بگم که هنوز به یادت هستم، عمه بلقیس می گفت شوهرت خیلی آقاست ، می گفت مدیر یکی از بخش های دولتیه و قراره بهتون خونه سازمانی هم بدن، می گفت یه 206 زیر پاشه و مادرش هم تو محل خیلی سر شناسه، راست می گه عمه، کار تو آشپزخونه هم شد کار؟ حالم از بوی غذا و مایع ظرفشویی بهم می خوره، داماد آشپز برای نوه ملوک تاج خانم خیلی افت داره، امروز روز عجیبیه، خیلی دلم هوای ایران رو کرده، دوست دارم یه بار دیگه با بر و بچه های کوچه دور هم جمع بشیم و بریم سر پاتوق و این و اونو دست بندازیم، اگر چه می دونم هیچ کدوم ازاونا دیگه نیستن، مسعود رفته شهرستان و اون جا کار گرفته، کاظم هم که یه دفعه غیبش زده و هیشکی ازش خبر نداره، رسول هم بعد عروسی خواهراش از اون محل رفته، پسر آقا رضا تعمیراتی هم که یادته، سعید رو می گم، چه بچه ای بود ، ماه، رفت زیر ماشین و مادرش دیوونه شد، آخه یکی یه دونه بود
بگذریم، می خواستم بگم اینجا آدم خیلی تنهاست، همش به چیزهای جور و واجور فکر می کنه
مهربانو این نامه رو نوشتم که بهت بگم می دونم به زور شوهرت دادن، خبر دارم از بابات کلی کتک خوردی تا شوهر کنی، خدا کنه همون طور که عمه بلقیس می گه واقعا آقا باشه. خوب من هم نمی تونستم بیارمت اینجا، برای کسی که هنوز بی جا و مکانه خیلی سخته و تو کسی نبودی که من بتونم به خودم اجازه بدم هر جا ببرمت برای زندگی و به هر کاری وادارت کنم، من خودم اقامت ندارم، بارها هم گفتم بهت خیلی سخت می گذشت، مجبور بودم قاچاقی بیارمت و پنهانی زندگی کنی و اسمتو تغییر بدی، شاید بابات حق داشت، تو لیاقت بیشتر از اینارو داشتی
این نامه رو می دم مسافری که فردا شب میاد ایران برات بیاره ، این سال ها زیاد منتظرت گذاشتم، حق داری، هر چی دلت می خواد بهم بگو، فقط حلالم کن