تو همان مسافر گمنامی

 هوا گرم است

!من خودم را با کاغذ پاره های تو، باد می زنم

***

بر آن ها که نوشتی، دوستم داری

سیاه مشق های تو

نمایشگاه گلستان

کاغذ های ابر و باد

بر آن ها که نوشتی 

بدون من گر باشی

،می میری

تو، نمردی

و 

،من، نمردم

و 

هیچ کس از جدایی، نمرد

***

هوا گرم که می شود

این جا 

روی همین پله سنگی  

تنها کاغذ پاره های تو که روزی "عاشقانه هایت"، نام داشتند

به دادم می رسند

***

من دیگر تو را از یاد بردم

گر چه گاهی، بسان مسافری گمنام 

می آیی و روی همان پله سنگی می نشینی

 و

 می روی

___________________________________