شبی دیگر از شبهای پایانی سال

تو را گرامی داشتم اما تو؛

 مرا گرامی نداشتی، ای خاک رویا زده

ای همه اتفاق های  کوچک و بزرگ 

من آن خود باور پنهان محصورم

که شهامت  از کف داده

و

مهرمعصومیت به پیشانی نشانده است