پاسخ به نظر تو

wolf said...
فروغ جان.نمی دونم که چرا چیزهای منفی اونجا را هی نشون میدی واین
اصرار رو دارید که اونجا زیاد جالب نیست.درسته که هیچ جا کشور خود آدم با
تمامی خوبی ها و بدیهاش نمیشه اما اینو قبول داشته باشین که حتما یه چیزیبالاتر از اینجا(ایران) وجود داشته که اونجا ساکن شدین دیگه ! نه ؟

05 November 2007 02:47

طاهر

اگر تمام قوایم را جمع کنم نمی توانم از کمی و کاستی های شرایط زندگی عده ای از ایرانی های اینجا پر واضح سخن بگویم، هر آن چه تو و دیگر عزیزان می خوانید تنها زاییده تخیل من است از برآورد رفتار و خلق و خوی افرادی که می شناسم، من اصراری ندارم تنها از واقعیات تلخ آن دسته از ایرانی ها حرف بزنم که خانه اصلی خود را به هر دلیل موجه و نا موجه ای گم کرده اند، زندگی برخی از آن ها یک تراژدی ناب ست، آن ها اگر خوشی برای خود می خرند از روی التیام دادن به زخم های درونی و بیرونی شان است، اگر از موفقیت های برخی از دوستان تحصیل کرده کم می گویم این نشان بر این نیست که آن ها را نمی بینم، آن ها راه و رسم زندگی خود را با صبوری و تلاش یافته اند و منتهای سعی را در راه باز یابی خود به خرج داده اند، اگر به آن دسته ازایرانی های اینجا می پردازم که هنوز راه خود را نیافته اند این دلیل بر این نیست که منکر آرامش و امکانات این جا می شوم، اشتباه نکن، من خود یکی از آن دسته آدم ها بودم که همواره سعی کردم واقعیات را خوب ببینم و اگر حقیقت در پرده ابهام بود آن را کشف کنم، قهرمانان واقعی داستان هایم برایم بسیار ارزشمندند، اگر با آن ها انس نمی گیرم هیچ گاه آنها را نمی رانم، به تمسخر نمی گیرمشان و اگر موفقند از صمیم قلب خوشحال می شوم، من به انتخاب خود وطن جدید را بر گزیدم، خلاصه این کلام، بدلیل این که می خواهم کنار همسرم باشم این جا هستم؛ اگر از سختی های این جا می گویم به دلیل این است که دغدغه فکری من زندگی آن دسته از افراد است که هنوز اقامت نگرفته اند و سالهاست که سرگردانند چون اجازه رفتن به دانشگاه را ندارند و نمی توانند کار قانونی انجام بدهند، عده زیادی از آن ها مجوز کار هم ندارند، حتی نمی توانند گواهینامه بگیرند، خرج زندگی در این جا سر سام آور ست به این دلیل مجبورند به کارهای غیر قانونی رو بیاورند و دست و دلشان همواره می لرزد که مبادا گیر پلیس بیفتند
نمی توانم نبینمشان وقتی از تمام وجود، حیثیت، آبرو و قدر و قیمت خود مایه می گذارند، وقتی دیگر راه برگشتی برایشان نمانده و دیگر دوران جوانی تمام شده و در سرازیری عمر قرار گرفتند.اگر آن ها را می بینم و از آنها می نویسم تنها به این دلیل است که دوستشان دارم