طلوع من

هر روز که لبخند خورشید را می بینم، منتظر ماه می مانم تا در آسمان شب، پرچم دار سپیده دمان کند مرا  

فاجعه

فاجعه است اگر یک زن به سکوت و خموشی خود عادت کند

رویا

رویا پنجره ای ست که هر لحظه رو به قلبم باز می شود

بی هیاهو

ساکت

آرام

بی خدشه

...

غرور من

فجایع زندگی ام را، حوادث تلخی را که بر من رفت، هرگز فراموش نمی کنم به این خاطر؛ مبادا از یادم برود که چقدر صبور و منعطف بودم در طول عمرم، هرگز ناراستی ها را از یاد نمی برم تا آن ها که موجبش بودند تصور نکنند من آدم فراموش   خاطری هستم. از فراموش خاطران و مسببان این فجایع دوری کرده و خواهم کرد به خاطر این که دیگربه چشمم نمی آیند

مغرورم و به غرور انسانی خود می بالم

مغرورم به فجایع زندگیم

هم آن ها که بنیادم را برکندند و کمر به نابودی ام بستند

مغرورم به آن ها که از من، مرا ساختند

مرا 

سیزده بدر

چهاردمین سال دوری از خانه. دور از شهر. دور از قبیله

سیزده تون بدر 

خانه تان آبی

زندگی تون شاد