پائیز تهران
هنگامی که برگ ریزان فرا می رسد، گویا احساس آدمی را باد، با خود به سرشاخه ها و برگ های درختانی می آویزد که هر لحظه رنگ عوض می کنند و سرانجام فرو می افتند. احساس آدمی همواره در هوای نفسی ست که فصول برایش رقم زده اند. احساس هوا می خواهد، احساس آزادی می خواهد، هوا می خواهد؛ دوباره پائیزی دیگر. فصل سرد رطوبت خاک، فصل نوبرانه های خاک و باد و هوا، فصل کوچه باغ هایی که همه یاد ها را با خود به جشن بارانه های فصلی خواهند برد که درهیچ کتاب زندگی یافت نخواهد شد؛
پاییز زیبا از راه رسید. فصل قشنگی که زمان کارها، اتفاقات و احساسات نامطلوب و ناخواستی بود در تمام زندگیم. گرچه حتی وقتی زیبایی های پاییز بدون هیچ اتفاق جدید بدی از راه می رسن، باز هم یاد حس های بد باقی هستن. ولی به آینده ای خالی از این یاد ها امیدوارم
ReplyDeleteفروغ خانم مطلبتان مرا برد به امیریه این مشجرترین خیابان قدیم شهر و میهمانان هر ساله پاییزیش سارها زیباکه با همهمه هایشان خبر از رسیدن خزان میدادند
ReplyDelete