کوچه شمالی

روزی از آن کوچه گذشتم و دیگر باز نگشتم. غروب اواخر شهریور بود. سال 58؛ حکایت مردانی بود که روزی رفتند و 
هرگز باز نگشتند؛ عده ای با خداحافظی، تعدادی بدون خداحافظی. رزهای صورتی باغچه پر گل و گیاه خانه شمالی، غنچه داده بودند و زنبورها، یک میهمانی بزرگ را تدارک می دیدند. یاد کوچه شمالی، همیشه با من ماند؛ یادش، مانند دست های کسی که از قبر بیرون مانده باشد، همراهم است

پرنده مهاجر

پرنده مهاجر از داریوش را این جا گوش دهید