داستان من

نوشتن مانند جان کندن می‌ماند

.می نویسی. می‌کاوی. می جویی. خودت را. دیگری را. همه را

داستان بلندم را شروع کردم

هوراااااا

by: Manka Kasha

کار

کار، سرگرمی نیست؛ کار، شرافت انسان است. از دیگران به نفع خود کار نکشیم حتی اگر بار‌بری بدانند؛ آنها آدمند نه قاطر 

جیم وفادار

چشم‌هایش را به در دوخته بود و منتظر بود صاحب‌اش از در فروشگاه بیرون بیاید. گاهی به شیشه بزرگ در، چشم می 

دوخت. شاید سایه‌ صاحب‌اش را از پشت شیشه می‌دید. اما شیشه را قطرات باران پوشانده بود. باد می‌آمد و هلهله عجیبی در کوچه و خیابان براه انداخته بود

مدتی طولانی گذشت؛ صاحب نیامد، اما آمبولانس آمد. مردم زیادی آمدند و رفتند و سگ که متوجه واقعه‌ای غریب شده بود مرتب پارس می‌کرد

صاحب‌اش را آمبولانس برد. خواستند سگ را هم ببرند اما سگ مرتب پارس می‌کرد و حاضر نبود همراه آنها برود شخصی ایستاد همانجا و از سگ مراقبت کرد تا ماشین حمایت از حیوانات رسید. سگ همانطور نشسته بود و سرش را . روی دست‌هایش گذاشته بود و با چشم‌های تیز و نگران خود به اطراف نگاه می‌کرد

 افراد وارد به رام نمودن حیوان، از راه رسیدند اما سگ کوچک‌ترین تکانی به خود نداد. مجبور شدند به زور متوسل شوند. سگ همان‌طور که با فشار پای خود، روی زمین کشیده می‌شد، با یک جست ناگهانی دوباره رفت کنار در فروشگاه و همان جا که صاحب‌اش او را به یک میله آهنی بسته بود، منتظر ایستاد! ساعتی بعد، عده دیگری آمدند و پارچه توری سیاهی روی سگ انداختند و او را با خود بردند

صاحب‌اش هنگام خرید در فروشگاه به طور ناگهانی دچار ایست قلبی شده و بار سفر بسته بود

تنها دارایی او در این دنیا «جیم» بود. همین سگ نژاد لابرادو
حالا سگ را در یک مرکز حمایت از حیوانات خانگی نگاه می‌دارند و جیم هنوز نتوانسته محبت شخص دیگری را در قلب خود جای دهد. به میزان قابل توجهی وزن کم کرده است و دچار افسردگی شده است و هر شخصی به او نزدیک می‌شود، می‌ترسد 

جیم هنوز منتظر صاحب‌اش است