20/11/2007

گاهی لازم است از دیگران مراقبت کنیم




همیشه همت به خرج دهیم تا درجهت پویایی اندیشه و باز آفرینی روح و روان، دیگران را با خود همراه کنیم، این مهم تنها هنگامی میسر است که به درستی و حقیقت کلام خود ایمان داشته باشیم؛ همواره خالق باشیم، خالق زیبایی، بی خدشه صحبت کنیم، به دور از تعارفات و بکار بردن القاب و تعارفات آزار دهنده؛ گاهی پنهان نمودن خواسته ها و علائق حتی اگر از منطق و اصول برخوردار باشند لازم است . دوست داشتن و دوست داشته شدن به مانند درختی می ماند که مراحل رشد خود را می طلبد، اگر جایگاه لازم ریشه دواندن را نداشته باشد، بسرعت پژمرده و خشک می شود، چقدر بد است که در ذهن و روح آدم ها مانند همان ریشه سست و خرد و ناپایدار بمیریم. افسوس، فرصت های دوستی و همدلی چه آسان از دست می روند، ما هنوز نیاموختیم، شاید هیچ گاه نیاموزیم، همیشه فکر می کنیم برتریم، آگاه تریم، مهربان تریم اما بعد از سال ها هنوز سرگردانیم، آواره افکار خرد و ناچیزمان، همان ها که دنیای
ما را می سازند؛ اگر نگاهی عمیق به خود و دیگران داشته باشیم شاید راه نجاتی باشد؛

5 comments:

  1. سلام...راستش در این دنیایی که مردمانش غرق در مادیاتند انتظار بیشتر از اینو نمی شه داشت.ممنون مطالبتون همیشه جالب و پرمحتوا بوده.

    ReplyDelete
  2. سلام وبلاگت رو دیدم واقعا زبا بود خواستم ازت خواهش بکنم اگه برات امکان داره وبلاگ منم داخل پیوندهایت بذاری مرسی

    omid Leeds /England

    ReplyDelete
  3. adama ghodrate didani be vos'ate 1 mah ro ham nadaran che resad be gharnha ke agar kasi talebe haghighi bashad bar toole in baze negah miandazad va sonate donya ra be tamasha mineshinad ta bedanad che bar sare bashariat miayad...

    ReplyDelete
  4. امید جان
    سلام
    آدرس وبلاگت ثبت نشده عزیز

    ReplyDelete
  5. فروغ جان به جای اینکه این خصوصیاتی که نوشتی در زندگی روزمره کم رنگ شوند رایج تر می شوند و اینطوری راه نجاتی پیدا نمی شود .
    شهربانو

    ReplyDelete

لحظه ها می شکنند در عبور سایه تو