07/03/2006













شکوفهً نارنج در باغ تنهائی می رقصد از خنکای نوازش باد سحرگاهی
واما مردان هر روز خستگی ناپذیر خر زهره می کارند و به یغما برده اند همهً آن نهال های دوستی و مهری را که خداوند بر قلب مادرم حوا نشانده بود

حوا آن حقیقت حب و دوستی در قلب آدم

***

کاش کمی باران ببارد آنجا

کاش ماه دوباره بتابد و طوفان بر کند بد خواهی را

کاش دخترک دیگر دل تنگ جهان کوچک بیرون از خانه نباشد

کاش معصوم دیگر نگرید

کاش دوباره لبخند بهار بر گونه های صورتی اش بنشیند

وهمواره عاشق بماند

و

بیندیشد که

خر زهره هم، خود گلی ست


posted by فروغ at 2:20 PM 4 comments links to this post

No comments:

Post a Comment

لحظه ها می شکنند در عبور سایه تو